شهید قیاسوندحاجی آبادی-محمود

شهید محمود قیاسوندحاجی آبادی

نام پدر: غلامحسین

تاریخ تولد: 10-12-1345 شمسی

محل تولد: همدان 

پاسدار

مجرد

دیدبان

تاریخ شهادت : 20-6-1365 شمسی

محل شهادت : جزیره مجنون

گلزارشهدا:باغ بهشت 

همدان 

شهید محمود قیاسوندی متولد 1345 در همدان است. او از سال 59 تا 63 در پایگاه های مسجد موسی بن جعفر(ع) ، بسیج پشت سیلو و بسیج مهدیه فعالیت می کرد. او  از سال 63 به عنوان بسیجی در تیپ انصارالحسین گردان  156 گروهان 3 مشغول و از 18/12/64 تا14/01/ 65به عنوان نیرو در جبهه مشغول خدمت بود.

 او به عنوان نیروی سپاهی رسمی در سمت دیده بان در ستاد توپخانه خاتم الانبیاء در جبهه های جنوب(فاو و جزیره مجنون) و بعد در لشکر انصارالحسین (ع) مشغول خدمت شد و سپس  تیرماه 65 از منطقه 2 به تیپ 32 گردان 163 اعزام و سال 65 همزمان باروز عاشورا به درجه عظیم شهادت نایل شد.

«بسم الله الرحمن الرحیم»

«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون: هرگز گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته شدند مرده‌اند، بلکه آنها زنده ابدی هستند و نزد پروردگار خویش روزی می‌خورند».

این وصیت‌نامه بنده سر تا پا تقصیر محمود قیاسوند است به امید آنکه امت مسلمان پیام‌هایی را که امام امت به عنوان راهنما بازگو می‌کنند انشاءالله مو به مو اجرا کرده و به آن عمل کنند زیرا راه امام همان راه اسلام است و من آگاهانه در این راه قدم نهادم و روزی که وارد سپاه شدم همان لحظه اول ترک سر گفتم زیرا اباعبدالله‌الحسین(ع) این راه را به ما آموخت. 

توانمند و ناتوان در جبهه ایثار می‌کنند تمام آنها از مکتب امام حسین(ع) الگو گرفتند و من تنها برای لبیک به امام و پیروزی اسلام و قرآن در سراسر جهان پا به میدان رزم نهادم.

از پدر و مادر می‌خواهم مرا حلال کنند زیرا بر گردن من بیش از حد حق دارند،

 از برادر عزیزم می‌خواهم تا به مطالعه و درست ادامه دهی تا انشاءالله کشور اسلامی‌مان از ضعف‌های فرهنگی رهایی یابد.

 از شما خواهرانم می‌خواهم حجاب‌تان را رعایت کنید و از حضرت زهرا(س) الگو بگیرید تا فرهنگ ما به کشورهای دیگر صادر شود.

 در آخر از تمام دوستان و آشنایان تقاضامندم که این بنده حقیر و عاجز را حلال کنید از امام امت می‌خواهم که برای شهید شدنم دعا کند. تمام عمرم فدای یک لحظه از عمر امام باد.

 به خدا قسم از این همه شهید و مجروح جنگی من شرمنده‌ام.

 خدایا اگر شهادت در راه خودت و دینت نبود چه باید می‌کردیم؟ 

اگر خواستید در زمان شهادتم گریه کنید به یاد شهادت علی‌اکبر(ع) و به یاد امام حسین(ع) کنید زیرا گریه بر امام حسین(ع) دل را آرام می‌کند.