یکی از دستاورد هایی که در رزمایش پیامبر اعظم (ص) نیرو زمینی سپاه رونمایی شد، استفاده از گلوله‌های هوا انفجاری (Air Burst) برای دفاع ساحلی بود که کمتر به آن پرداخته شد.
قدمت استفاده از توپخانه هوا انفجاری به جنگ جهانی اول بازمی‌گردد که به منظور تلفات گرفتن از دشمن مستقر شده در سنگرها استفاده می‌شد. در توپخانه مدرن نیز با نصب فیوز های زمان‌دار الکتریکی قابلیت هوا انفجاری روی گلوله های توپخانه ارائه می‌شود.
در نتیجه وقتی چنین قابلیتی در رزمایش رونمایی می‌شود به معنی دست یابی ایران به تکنولوژی فیوز زمان‌دار الکتریکی توپخانه است.
در این روش با محاسبه زمان رسیدن به هدف پس از شلیک گلوله، اپراتور فیوز را تنظیم می‌کند سپس با بارگذاری مهمات و شلیک آن زمان سنج فیوز فعال شده و پس از مدت زمان تنظیم شده فیوز فعال شده و چاشنی را منفجر می‌کند. انفجار چاشنی باعث انفجار خرج اصلی شده و گلوله قبل از اصابت به زمین منفجر می‌شود.
هدف از بکار گیری گلوله توپخانه هوا انفجاری در دفاع ساحلی افزایش اثرگذاری به وسیله انفجار در هوا و پخش شدن بهینه‌تر ترکش های حاصل از انفجار است تا بتواند سطح بیشتری را پوشش دهد و برای آسیب رساندن به قایق های سبک و متوسط مهاجم به ساحل موثر است.
