زندگینامه : شهید عبدالعلی پیکلی در سال ۱۳۴۷ در خانواده ای مذهبی و
مستضعف دیده به جهان گشود و زندگی سراسر تلاش و کوشش خویش را در دامان پدری
مهربان و مادری دلسوز آغاز کرد عبدالعلی عزیز در سن ۶ سالگی وارد مدرسه و
تحصیلات ابتدائی شد.
عبدالعلی پیکلی از کودکی با مشکلات زندگی پنجه نرم کرد و از اوان کودکی
علاقه شدیدی نسبت به مسائل دینی و مذهبی از قبیل نماز جماعت و شرکت در جلسه
قرائت قرآن نوجوانان مسجد محمدی داشت
شهید عبدالعلی مبارزه شدیدی با ظلم و
تجاوز داشت.عبدالعلی علاقه شدیدی به مولا ابا عبدالله الحسین(ع) داشت و با
شروع ماه محرم پولهایی که دست رنج کار او طی سال بود را صرف مجالس عزاداری
اباعبدالله(ع) مینمود.
شهید عبدالعلی در تاریخ 1365/7/6 در لشکر هفت حضرت
ولیعصر(عج) در واحد توپخانه مشغول خدمت سربازی شد که در ابتدا مراحل پذیرش به
وی پیشنهاد میشود که خدمت سربازیش را میتواند در شهر بگذراند ولی وی مشتاق
مصاف با مزدوران بعثی بود او این تقاضا را رد می کند و در نوشته هایی که از
او به جای مانده است آمده است که: رفتن به جبهه نبرد برایم لذت بخش است.
او بسیار کم مرخصی می آمد و هر بار به مرخصی می آمد به دیدار شهیدان میرفت و
با آنان پیمان می بست. این بود که دیگر روح معنوی عبدالعلی نتوانست این
دنیای مادی را پذیرا باشد که عاقبت در تاریخ 1365/12/9 پیکر پاک و مطهرش هدف
توپ مزدوران بعثی قرار گرفت و با پیکری خونین به سوی آسمان عروج کرد.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
"گاهی رنج و زحمتِ زنده نگهداشتن خون شهید، از خود شهادت کمتر نیست. رنج سی ساله امام سجّاد علیه الصّلاة والسّلام و رنج چندین ساله زینب کبری علیهاسلام از این قبیل است. رنج بردند تا توانستند این خون را نگه بدارند. بعد از آن هم همه ائمّه علیهم السّلام تا دوران غیبت، این رنج را متحمّل شدند. امروز، ما چنین وظیفهای داریم. البته شرایط امروز، با آن روز متفاوت است. امروز بحمداللَّه حکومت حق - یعنی حکومت شهیدان - قائم است. پس، ما وظایفی داریم."