شهید عبیری-محمدقربان

شهید محمدقربان عبیری

نام پدر: عباس

تاریخ تولد: 2-1-1324 شمسی
محل تولد: اصفهان - گلپایگان

فرمانده توپ
تاریخ شهادت : 26-12-1364 شمسی
محل شهادت : فاو  
 گلزارشهدا:زرنجان 

اصفهان - گلپایگان

نویسنده: سید علی(اصغر) اعتصامی

    اوایل سال 65 بود و شروع عملیات والفجر .8 کار سنگین توپـخانه باعث شدتا به مسئول پرسنلی سفارش کنم رزمندگان مسن و پیرمرد را به یگان ما اعزام نکند، لذا وقتی برای سرکشی به عقبه آمدم، مسئول مذکور جلو دوید وگفت: آن دونفر که مقابل درب نشسته اند، برای شماست، آنها را به خط ببرید.
    بلافاصله با صدای یواش گفتم:«مگر تأکید نکردم پیرمرد نگیر؟ و او با صدای بلند به طوری که آنها متوجه شدند گفت: نه حاجی پیرمرد نیستند.
    قبل از این که چیزی بگویم به آنها اشاره کرد و گفت: آقا پاشید حرکت کنید! راه بروید. او باز به من با صدای بلند گفت:«نه آقا روپا هستند!! خلاصه کار به خنده من و آنها کشید وعذرخواهی کردم!

از سنگینی کار و لزوم رعایت حال آنها گفتم و کارفیصله یافت. مدتی آنها را در محل مقر عقبه لشگر (شهرک دار خوین) نگه داشتم، لیکن مرتب آنها در خواست رفتن به خط داشتند. نهایتاً بهانه ای جور نموده و گفتم آیا سواد دارید؟ گفتند: ابتدائی و بدون مدرک.

سپس قرارگذاشتیم در واحد نهضت سواد آموزی مقر لشگر ثبت نام کنند و پس از این که توانستند مدرک اولیه را کسب نموده و نوشتن نام و فامیل و امضای خود را نشان من بدهند، آنها را به فاو ببرم.

یکی از آنها ادامه نداد و از یگان ما جدا شد ونفر دوم پیر مردی با حال و هوای خوش و دارای 8 فرزند بود. ایشان ماند و بعد از یکی دو ماه فعالیت در عقبه یگان و ادامه تحصیل روزی با ذوق و شوق آمد. مدرک و اسم و فامیل و نمونه امضای خود را نشان من داد و همان روز او را به خط بردم. دو روز بعد بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ دشمن به شهادت رسیدو فارغ التحصیل دانشگاه ایثار و وفا و فداکاری شد.

 او شهید محمد قربان عبیری یکی از اهالی روستاهای گلپایگان بود.
    روح شهدا شاد و راهشان پر رهرو باد

قسمتی از متن وصیت نامه شهید که امروز برای همه ما پیامی رهگشاست به شرح ذیل است:

السلام علیک یا ابا عبدالله اینک در این بیابان کربلا, ای خدای متعال می خواهم که گناهانم را ببخشی. خدایا تو خودت شاهد هستی که من از زن و فرزند و زندگی دست کشیدم و فقط گوش به فرمان نائب امام زمان(عج) بودم و پاسخ به لبیک امام عزیزم دادم.

آری ملت شریف ایران و مردم شهید پرور گلپایگان، این من و شما هستیم که فردا وارث خون شهیدان هستیم، سعی کنید کسانی که از گوشه و کنار نق می زنند و  منافقین را از صحنه روزگار بردارید که به خدا قسم اینها هستند که دل امام عزیز را درد می آورند.

وای نمی دانید که موقعی که پا در بیابان کربلا گذاشتم چه شور و حالی به من دست داد. اینجا خاکی غریبانه است که در هر متر مربع یک شهید داده ایم. وای بر کسانیکه حرمت خون شهیدان را نداشته باشند,

اینجانب پیامی بسیار مهم برای مردم گلپایگان و حومه دارم که همیشه امام عزیز را دعا کنید و نگذارید که امام تنها بماند

من موقعی که در مسجد زرنجان مشغول چای دادن بودم پیام امام به گوشم رسید و بلافاصله از روستای زرنجان بسوی بسیج گلپایگان روانه شدم و اسم نویسی کردم( برای حضور در جبهه) و برای دومین بار است که با کفار بعثی به نبرد پرداخته ام و اگر(شهید شدم) و جنازه مرا پیدا کردید و

به شهرمان آوردید در مرگ من گریه نکنید که(مبادا) دشمنان ما شاد شوند و از تو همسر باوفایم می خواهم که زینب وار فرزندانم را تربیت کنی و برای جامعه مفید باشند …

اینجانب که شوق و علاقه پیشرفت اسلام و حفظ و نگهداری از خون شهیدان, به اراداه و  به خواست خودم عازم جبهه حق علیه باطل شدم و احساس مقدس حراست از انقلاب اسلامی ،چنین اندیشه ای را در وجودم ایجاد کرد که حضور خود را در جبهه اعلام دارم در صورتیکه به افتخار شهادت نائل آمدم وصایایی دارم که انجام آن را از تمام افرادی که نوشته ام به رؤیت آنان برسد, انتظار دارم:

۱-مقدم بر هر چیز اسلام-قرآن- امام زمان علیه السلام وامام امت را فراموش نکنند و بدانند که ما برای اسلام قیام کردیم و تمام مقصد ما مکتب ما است.

۲-خط امام را از یاد نبرند که تداوم بخش انقلاب است. و دشمنان از آن هراس دارند و درصدد آلوده کردن آن هستند

۳-اهالی محترم روستای زرنجان(زادگاه) بکوشند در حفظ خون شهیدان و متحد و هماهنگ در راه خدا قدم بردارند.

منبع:

www.tebyan.net