شهید حسین طهانی
نام پدر: علی اکبر
تاریخ تولد: 29-6-1342 شمسی
محل تولد: خراسان جنوبی - فردوس
تاریخ شهادت : 8-2-1366 شمسی
محل شهادت : شلمچه
گلزار شهدا: گلزارشهدای بشرویه
خراسان جنوبی - فردوس
نام پدر: علی اکبر
تاریخ تولد: 29-6-1342 شمسی
محل تولد: خراسان جنوبی - فردوس
تاریخ شهادت : 8-2-1366 شمسی
محل شهادت : شلمچه
گلزار شهدا: گلزارشهدای بشرویه
خراسان جنوبی - فردوس
توپخانه تیپ 21 امام رضا(علیه السلام)
زندگی نامه‌ی شهید حسین طهانی
شهید حسین طهانی فرزند علی اکبر در سال 1342 در شهر بشرویه در خانواده‌ای مذهبی و زحمتکش دیده به جهان گشود و تحصیلات خود را از ابتدایی تا اخذ دیپلم در زادگاهش به پایان رسانید و بعد موفق به کسب مدرک فوق دیپلم آموزش ابتدایی گردید و در روستای اسفندیار طبس به شغل شریف معلمی منصوب شد.
شهید طهانی از اوان زندگی فردی متواضع ،کم‌حرف و خوش منش بود .آغاز نوجوانی او مصادف با دوران اوج‌گیری انقلاب اسلامی گردید و همگام با انقلابیون در تظاهرات علیه طاغوت ستمگر پیشگام بود .بعد از پیروزی انقلاب یکی از اعضای فعال بسیج و مسجد محل بود.
با شروع جنگ تحمیلی براساس احساس مسئولیتی که داشت ،برای اولین بار در سال 1360 در سن هفده سالگی به جبهه اعزام گردید و به ندای رهبر فرزانه‌اش لبیک گفت .او در طول دفاع مقدس تا لحظه شهادت هشت دفعه به جبهه اعزام گردید و در مجموع بیست و یک ماه داوطلبانه دوش به دوش دیگر سلحشوران جبهه‌های نبرد حق علیه باطل جانانه جنگید. وی در عملیات رمضان از ناحیه پیشانی ،دست و پا مجروح گردید.اما هیچ چیز نتوانست به اراده آهنین او از رفتن به جبهه خللی وارد نماید.
یگان خدمتی شهید در جبهه بیشتر لشگر 21 امام رضا (ع) واحد توپخانه و مسئول توپ 130م م.بود که سرانجام در مورخه 7/2/1366 در منطقه عملیاتی شلمچه در حین مبارزه قهرمانانه به شهادت رسید.
شهید علاقه زیادی به ائمه اطهار داشت سر لوحه کار خود را تقوی و پایبندی به ارزشهای اسلام می‌دانست و علاقه خوبی به ورزش داشت او دروازه‌بان تیم فوتبال بشرویه بود. اولین آرزوی او زیارت مرقد مولا حسین (ع) بود.
یکی از همرزمانش می‌گوید: شهید از همان دوران انقلاب علاقه عجیبی به رهبر انقلاب داشت تلاش خستگی ناپذیر او در پایگاه‌های بسیج مؤید وفاداری او به امام و ولایت فقیه بود.معنویت را بر مادیات ترجیح می‌داد. او چون کوه استوار بود و به جنگ مشکلات می‌رفت از شجاعت او همین بس که چند دفعه در جبهه حضور یافت وسخت‌ترین ماموریتها را قبول می‌کرد. با شجاعت می‌جنگید و هرگز خسته نمی‌شد.برای پذیرش مسئولیت دستش از همه بالاتر بود.
شهید مسئولیت توپ 130م م برعهده داشت و نیروهای تحت اختیارش را سازماندهی می‌کرد. بعد از هر مرحله شلیک قبضه را تمیز می‌کرد او واقعاً منظم بود و نمونه یک معلم فرهیخته بود.
آخرین سخنان شهید قبل از شهادت این بودکه شهید طهانی و شهید کفتری هر دو با هم می‌گفتند که در خواب دیدیم که در خانه‌ای پر از گل هستیم و هر چه که به خود تلقین کردیم که در جبهه هستیم باورمان نشد.از خوشحالی از خواب بیدار شدیم .
نحوه شهادت او به این گونه بود که شهید در حالی که مسئولیت توپ130م.م را به عهده داشت بعد از شلیکهای پی در پی او دیدبان مرگ بر صدام گفت و لحظه‌ای نگذشت که دیده‌بان دوباره تقاضای گلوله کرد و ما را تحسین کرد.
بعد از شلیکهای مرحله دوم به طرف دشمن ناگاه از طرف خصم زبون گلوله‌ای (گلوله توپ) به وسط سنگر ما فرود آمد و پی در پی در آن محل گلوله ریخت و انبار مهمات ما آتش گرفت و در اثر همین آتش پنج تن از برادران به نامهای شهید طهانی ،شهید کفتری، شهید خاکزاد و شهید نجفی از نیشابور و شهید وقاری از شمال کشور به شهادت رسیدند.
پیکر شهید طهانی پس از تشییع جنازه باشکوه بر روی شانه‌های ملت شهیدپرور بشرویه در گلستان شهدای این شهر در کنار دیگر همسنگرانش به خاک سپرده شد.
یاد این شهیدان وفادار به امام و انقلاب که دلشان به نور ایمان روشن بود
«روحش شاد و راهش پر رهرو باد»
شهید حسین طهانی فرزند علی اکبر در سال 1342 در شهر بشرویه در خانواده‌ای مذهبی و زحمتکش دیده به جهان گشود و تحصیلات خود را از ابتدایی تا اخذ دیپلم در زادگاهش به پایان رسانید و بعد موفق به کسب مدرک فوق دیپلم آموزش ابتدایی گردید و در روستای اسفندیار طبس به شغل شریف معلمی منصوب شد.
شهید طهانی از اوان زندگی فردی متواضع ،کم‌حرف و خوش منش بود .آغاز نوجوانی او مصادف با دوران اوج‌گیری انقلاب اسلامی گردید و همگام با انقلابیون در تظاهرات علیه طاغوت ستمگر پیشگام بود .بعد از پیروزی انقلاب یکی از اعضای فعال بسیج و مسجد محل بود.
با شروع جنگ تحمیلی براساس احساس مسئولیتی که داشت ،برای اولین بار در سال 1360 در سن هفده سالگی به جبهه اعزام گردید و به ندای رهبر فرزانه‌اش لبیک گفت .او در طول دفاع مقدس تا لحظه شهادت هشت دفعه به جبهه اعزام گردید و در مجموع بیست و یک ماه داوطلبانه دوش به دوش دیگر سلحشوران جبهه‌های نبرد حق علیه باطل جانانه جنگید. وی در عملیات رمضان از ناحیه پیشانی ،دست و پا مجروح گردید.اما هیچ چیز نتوانست به اراده آهنین او از رفتن به جبهه خللی وارد نماید.
یگان خدمتی شهید در جبهه بیشتر لشگر 21 امام رضا (ع) واحد توپخانه و مسئول توپ 130م م.بود که سرانجام در مورخه 7/2/1366 در منطقه عملیاتی شلمچه در حین مبارزه قهرمانانه به شهادت رسید.
شهید علاقه زیادی به ائمه اطهار داشت سر لوحه کار خود را تقوی و پایبندی به ارزشهای اسلام می‌دانست و علاقه خوبی به ورزش داشت او دروازه‌بان تیم فوتبال بشرویه بود. اولین آرزوی او زیارت مرقد مولا حسین (ع) بود.
یکی از همرزمانش می‌گوید: شهید از همان دوران انقلاب علاقه عجیبی به رهبر انقلاب داشت تلاش خستگی ناپذیر او در پایگاه‌های بسیج مؤید وفاداری او به امام و ولایت فقیه بود.معنویت را بر مادیات ترجیح می‌داد. او چون کوه استوار بود و به جنگ مشکلات می‌رفت از شجاعت او همین بس که چند دفعه در جبهه حضور یافت وسخت‌ترین ماموریتها را قبول می‌کرد. با شجاعت می‌جنگید و هرگز خسته نمی‌شد.برای پذیرش مسئولیت دستش از همه بالاتر بود.
شهید مسئولیت توپ 130م م برعهده داشت و نیروهای تحت اختیارش را سازماندهی می‌کرد. بعد از هر مرحله شلیک قبضه را تمیز می‌کرد او واقعاً منظم بود و نمونه یک معلم فرهیخته بود.
آخرین سخنان شهید قبل از شهادت این بودکه شهید طهانی و شهید کفتری هر دو با هم می‌گفتند که در خواب دیدیم که در خانه‌ای پر از گل هستیم و هر چه که به خود تلقین کردیم که در جبهه هستیم باورمان نشد.از خوشحالی از خواب بیدار شدیم .
نحوه شهادت او به این گونه بود که شهید در حالی که مسئولیت توپ130م.م را به عهده داشت بعد از شلیکهای پی در پی او دیدبان مرگ بر صدام گفت و لحظه‌ای نگذشت که دیده‌بان دوباره تقاضای گلوله کرد و ما را تحسین کرد.
بعد از شلیکهای مرحله دوم به طرف دشمن ناگاه از طرف خصم زبون گلوله‌ای (گلوله توپ) به وسط سنگر ما فرود آمد و پی در پی در آن محل گلوله ریخت و انبار مهمات ما آتش گرفت و در اثر همین آتش پنج تن از برادران به نامهای شهید طهانی ،شهید کفتری، شهید خاکزاد و شهید نجفی از نیشابور و شهید وقاری از شمال کشور به شهادت رسیدند.
پیکر شهید طهانی پس از تشییع جنازه باشکوه بر روی شانه‌های ملت شهیدپرور بشرویه در گلستان شهدای این شهر در کنار دیگر همسنگرانش به خاک سپرده شد.
یاد این شهیدان وفادار به امام و انقلاب که دلشان به نور ایمان روشن بود
«روحش شاد و راهش پر رهرو باد»
